Geven en Nemen

Als je geeft en geeft en geeft totdat er niets meer over is om te geven.

Als je zo intens moe bent door alle stukjes die je in jouw leven hebt weggegeven, omdat je wilt leven en geven vanuit liefde voor je medemens.

Als je jezelf door het leven begeeft als een slappe lappenpop en zonder emoties de dag probeert door te komen, dan komt er altijd een moment waarop je jezelf afvraagt wat de essentie is van dit leven.

Je wilt dat de (innerlijke) pijn die je ervaart stopt, je vraagt je af wat je hier doet, waarom niemand jou begrijpt, wat je toch verkeerd doet in de ogen van de maatschappij, waarom je je zo intens moe, verdrietig of boos voelt.  

Al deze negatieve referentiekaders die je jezelf oplegt, zijn een ballast voor je innerlijke wereld en de tijd van geven en nemen is dan voor korte of langere tijd niet meer mogelijk. Door jezelf terug te trekken in je veilige (thuis)basis, neem je de tijd om te reflecteren, uit te rusten, na te denken waarom het voor jou niet meer werkt en hoe 'het' dan anders moet/kan.

Dualiteit is één van de wetten van het universum: zonder geven is er geen nemen, zonder nemen is er geen geven. Als die balans kwijt is, dan ervaar je sterk dat er een evenwicht gevonden moet worden voor de gebeurtenissen die misschien wel jouw hele leven in je externe wereld hebben plaatsgevonden. 

De onrust en het onvermogen over hoe je dat aanpakt, is een proces dat maanden, maar ook jaren, kan duren. Je hebt altijd het beste van jezelf willen geven en je hebt er alles aan gedaan om leuk-lief-aardig-behulpzaam gevonden te worden. Iedere keer denk je bij jezelf: “Waarom is die ander zo tegen mij?”, “Waarom hoor/zie ik nooit iets van die ander?”, “Waarom lijkt het wel alsof ik degene ben die het contact onderhoudt binnen onze relatie?”. In dat geval mag je niet verwachten dat een jarenlang proces van ‘pleasen’ in een paar maanden tijd is opgelost. Het vergt moed en kracht om het aangeleerde gedrag te veranderen in iets dat voor jou wel passend is. 

Iedereen heeft de keuze, de wet van dualiteit, om anders te leren omgaan met zichzelf en om zich anders de verhouden tot de maatschappij waarin diegene leeft. Je kunt aanvaarden wie en wat je bent, dat is volledig jouw keuze. Daar sta je dan ook 100% achter en je ervaart dan geen negatieve referentiekaders. Maar als je leven je mentale, fysieke of emotionele klachten oplevert en je negatieve referentiekaders ervaart, dan is het tijd om te kiezen voor verandering. Hoe moeilijk en zwaar dat proces ook is. Door je wapens te laten zakken, kun je je leren losmaken van oud, niet-passend gedrag en leer jij jezelf kennen zoals je in essentie altijd al bent geweest. Je gaat stapje voor stapje jouw doelstellingen aanpassen en veranderen en dit gaat onvermijdbaar gepaard met innerlijke pijn, verdriet, boosheid, teleurstelling en verlies. Onthoudt dat je vanuit die keuze een intens mooier leven tegemoet zal gaan. Transformatie en ontwikkeling is het waard om te bevechten. Als jij die keuze maakt om te veranderen en het evenwicht terug wil van je natuurlijke zijn. Dan is bij de start van deze transformatie nooit jou verwachting geweest dat je tijdens je proces relaties zou gaan verliezen. Tenslotte was dat ook niet je intentie voor transformatie. Pas als je beseft dat jij de enige bent die zichzelf kan veranderen, dan leer je ook dat het oké is om relaties en mensen te verliezen. Je bent je dan bewust dat er in je leven mensen op je pad komen voor even of voor een leven. Diegene die overblijven zullen onvoorwaardelijk van je houden en dat is wederzijds. Bij onvoorwaardelijk houden van is er namelijk geen behoefte aan 'who keept the score.' Empathie, respect en acceptatie zijn daarbij kernwaarden. Levend met elkaar vanuit een diepe onvoorwaardelijke (zelf)liefde.

Pas als je het bovengenoemde proces door bent gegaan ben je supertrots op jezelf, want je hebt het gedaan! Je hebt gekozen voor jezelf! Je hebt jezelf onvoorwaardelijk leren liefhebben! Daar wil je meer van, dit gevoel wil je altijd voelen! Je straalt en kijkt met een vernieuwde blik de wereld in en besluit dat je op deze wijze je levenspad wilt vervolgen. Want nu kun je dat gevoel ook delen met je externe wereld. Je houdt onvoorwaardelijk en zonder oordeel van jezelf en de mensen om je heen. Je weet wat voor jouw lichaam, brein en geest goed is. Je ziet de puurheid van de mensheid begrijpt hun 'gevecht met zichzelf' omdat je zelf ook die weg hebt bewandeld. 

En NEE, onvoorwaardelijk jezelf liefhebben is géén egoïsme. Zodra je jezelf liefhebt, zonder materieel gewin en puur vanuit je innerlijke gevoel, dan pas kun je ook onvoorwaardelijk geven en nemen met de mensen binnen de maatschappij waartoe jij behoort. De mensen zullen voelen, ervaren dat jij vanuit echte liefde deelt en niet vanuit de eeuwenoude, opgelegde maatschappelijke orde en/of egocentrisch gewin. Als we dat proces als mens allemaal durven aan te gaan, dan zal de ik-maatschappij veranderen in een wij-maatschappij en zal er vanuit liefdevolle communicatie geleefd worden. Dan begrijpen we elkaar beter, zelfs zonder te schrijven of te spreken.