Als ik eerder had geweten waar het vandaan kwam, had ik mezelf veel minder zorgen hoeven maken. Had ik veel tijd kunnen besparen en meer kunnen genieten van de onverwachte ‘vrije tijd’ die me was opgelegd. Toch het heeft me gebracht waar ik nu sta in het leven. Onderstaand een verslag van mijn zoektocht naar meer rust in mezelf.
Vandaag las ik een woord in een tijdschrift: solastalgia. Het woord intrigeerde me zoals elk ander woord dat ik niet ken. De betekenis van het woord is zoiets als: ‘heimwee terwijl je thuis bent, als je de wereld om je heen niet meer herkent, als je leefomgeving zo verandert is dat je je er niet meer in thuis voelt’. Ieder van ons gaat hier op een eigen manier mee om. Mijn manier is blijkbaar de onrust die ik diep van binnen ervaar. Ik wil er voor vluchten, mijn kop in het zand steken, het dekbed over mijn hoofd gooien, en het liefst roepen: ‘meld het me maar als alles over is’. Het haalt me uit balans, ik voel me dan futloos, leeggezogen, nutteloos en weet niet meer welke weg te volgen.
Zo kwam ik op het idee dat het gevoel moest worden onderzocht, waar kwam deze onrust nu eigenlijk uit voort en nog belangrijker: hoe kon ik het tegengaan en oplossen voor mezelf. Mijn zoektocht begon begin januari 2021, na de 2de lockdown kwam ik, net als de 1ste lockdown, in een vat terecht van onrust. Zo kon het niet langer doorgaan en ik begon aan zelfanalyse. Het nuttige met het aangename was een weekendje weg met oudste naar ons favoriete dorpje aan de kust, want daar hadden we een huisje gehuurd waar zij kon studeren en ik de start kon maken van mijn zoektocht.
Mijn motto is om gewoon ergens te beginnen en om niet in cirkeltjes rond te blijven dralen. Online had ik een cursus Shamballa-Reiki Multidimensional Healing geregeld en het voelde als thuiskomen. De Shamballa energie die door mijn lichaam begon te stromen voelde zacht, liefdevol en warm. Mijn klachten die verergeren door de onrust in mezelf verdwenen als sneeuw voor de zon. Het leek wel magie! Ondertussen was ik ook aan het ontdekken dat mijn spirituele en emotionele lagen van mijn lichaam de onrust en angst konden wegnemen, zolang ik ervoor zorgde dat deze lagen werden gevoed vanuit mijn innerlijke ziel. Het weekendje weg bleek een metafoor te zijn voor het terug trekken in je eigen lichaam. Wat een Eureka momentje was dat!
Blij en enthousiast vertelde ik dit mijn oudste, die mij met haar Bambi-ogen aankeek en dacht: ‘ze is gek geworden.’ Het maakte mij niet uit, want ik was uit mijn dip geklommen en zoveel sneller dan ik me uit andere tijden kan herinneren. Het weer was guur en koud, maar binnen in mijn lichaam scheen de zon en was het licht. Ik voelde me heerlijk, verbonden met mezelf. Elke dag vertelde ik mezelf; dit is wie ik ben, het is mijn leven en wat ik kan veranderen verander ik wanneer ik dat kan en wat ik niet kan veranderen mag ik loslaten. Ik doe als mens hoe dan ook mijn best, ik maak keuzes en geniet van deze keuzes, waarbij ik alle verantwoordelijkheden aanvaard die erbij horen. Ik werd dan wel gedwongen om te stoppen met werken en had geen inkomsten meer, maar dat betekende nog niet dat ik mezelf mee moest laten varen op de trillingsfrequentie van onrust, angst en onmacht die er heerste in de wereld.
Eenmaal thuisgekomen, ben ik verder gegaan met alle cursussen van Shamballa en heb ik boeken gelezen die mijn kennis verrijken en mijn geest verruimen. Op afstand is contact leggen met mensen ook fijn, stapje voor stapje uit je dal komen en jezelf omhoog trekken. Niemand kan je daarbij helpen, maar een luisterend oor is soms wel prettig. Te merken dat je niet de enige persoon bent die de last van de wereld voelt en je gedragen weten bij gelijkgestemden. Ik ben ze dankbaar, en heb vriendschappen gemaakt voor het leven, iets wat ik normaal heel eng vind om aan te gaan. Regelmatig trok ik de eerste maanden van dit jaar eropuit, het liefst alleen. Zoekende in de natuur naar de verstilling, luisterend naar mijn gidsen, engelen en helpers die mij de weg wezen, zoals zij ook jaren geleden deden. Ik was het gewoonweg even vergeten en nu waren ze er weer, helpend om mijn ziel te helen. Mijn intuïtie kon ik weer voelen en liet me niet in de steek. Telkens opnieuw stelde ik mezelf de vragen: wie ben ik? – wat wil ik? – hoe kan het beter worden dan dit? – wat is er nog meer mogelijk? De antwoorden kwamen onverwacht en elke keer hetzelfde. Daar ben ik mee aan de gang gegaan. Ik schaaf en poets net zo lang aan iets tot ik er zelf klaar voor ben. Het eerste antwoord is in gang gezet: de cosmetische acupunctuur. Totaal aangepast aan mijn maatstaven en aan de behoeftes van mijn cliënten. Het tweede antwoord zal na de zomervakantie het licht zien, en blijft nog even bij mij.
Ik heb mijn antwoorden dus gekregen, mijn omgeving is blij om me weer vrolijk te zien, energieker, lichter en positiever-kijkend naar de toekomst. Ik gun jou dat ook, vertrouwen krijgen en hebben in jezelf, geloven in jezelf, de onrust wegnemen uit je lichaam en de uitdaging om het beste in jezelf naar boven te halen. Dat is de reden dat ik zo graag met mensen werk, want een mens blijft nooit dezelfde persoon, maar is altijd in ontwikkeling en verandert door het leven heen. Daag jezelf uit, probeer het, verspil geen tijd, stel jezelf doelen hoe groot of hoe klein ook en wees vooral trots op jezelf als je een doel hebt bereikt blijf positief over jezelf in denken en zijn.
Natuurlijk voel ik nog weleens de onrust, maar een terugval noem ik dit niet, omdat ik weet wat ik kan doen om het om te zetten in lichte energie en positief denken. Ik ken mezelf nu veel beter, weet mijn beperkingen, mijn tekortkomingen, mijn plus- en minpunten. Hoe ik ermee omga is aan mij. Ik laat het me niet beheersen, houd daardoor tijd over voor mijn meest favoriete hobby, maar boven alles geniet ik van elke nieuwe dag die me is gegeven. Want alles wat ik heb, is leven in het NU. Ik weet nu dat ik blijvend ben veranderd, en dat het goede is gekomen door de nare ervaringen die voortkwamen uit Covid en de verplichte lockdowns. Ik voel me een dankbaar mens
Reactie plaatsen
Reacties