De taal van het aanraken
Aanraken betekent contact, verbinding maken, voor mens en dier is aanraken een zaak van essentieel belang. Je kan gerust zeggen van levensbelang. Al meer dan een jaar wordt aanraken ons moeilijk gemaakt door het Covid virus. Toch wil ik het belang ervan aan jullie meegeven omdat ik naast energetisch therapeut ook mensen aanraak in mijn salon d.m.v. massages die ik geef als schoonheidsspecialiste. Ook wil ik uitleggen waarom het eigenlijk van levensbelang is.
Aanraken geeft warmte, troost, geruststelling, een prettig gevoel en hernieuwde vitaliteit. Het zegt ons dat we niet alleen zijn. Van alle zintuigen komt gevoel als eerste tot ontwikkeling. Een baby verkent en ontdekt de wereld via de tastzin, zonder de liefdevolle aanraking van de ouders kan een baby niet harmonieus opgroeien. Zolang de behoefte van het gevoel en de aanraking wordt bevredigd kan het kindje groeien tot een gezonde volwassene. Gebeurt dit niet dan kan het kindje in haar ontwikkeling worden beperkt en kan er als volwassene nadelige gevolgen van ondervinden. Een positief zelfbeeld hangt voor een groot deel af van hoeveel je bent geknuffeld en gestreeld als baby. De aanrakingen zorgen er namelijk voor dat je gevoel als baby wordt aangekweekt dat je gevoelens van acceptatie voelt en er van je gehouden wordt. Dit is al in de jaren 70 met wetenschappelijke proefjes op baby aapjes aangetoont. In onze samenleving zoals we er nu voor staan, is het een straf wanneer contact ons wordt ontzegt ondanks dat dit voor het verspreiden van het virus wellicht wel nodig zou moeten zijn. Wanneer je belet wordt een ander aan te raken en/of als je zelf niet aangeraakt wordt voelen we ons pijnlijk eenzaam en niet op ons gemak.
Aanraken is een taal die wij allen instinctief gebruiken om onze gevoelens te tonen, om de ander duidelijk te maken dat we ze liefhebben, nodig hebben of op prijs stellen. Een kind wat valt of zich bezeert troost je door je hand op de pijnlijke plek te leggen. Zonder nadenken leg je je hand op het voorhoofd of buikje van een kind wat koorts heeft. Het opleggen van je hand is een vorm van energie overdracht die verlichting geeft en pijnstillend is. Heeft iemand verdriet, dan wil je een arm om de ander slaan of een knuffel geven omdat je troost, begrip of geruststelling wilt overbrengen. Het is een natuurlijke reactie van de mens (en ook dieren zijn er goed in).
Als je alleen bent en je hebt pijn of verdriet sla je de armen om jezelf heen. Bij hoofdpijn leg je je hoofd in je handen of je masseert de pijnlijke plek, vaak zonder dat je er zelf erg in hebt. Het is jammer dat we al zo ver zijn afgedwaald in onze westerse maatschappij (al ver voor Covid) dat we elkaar alleen aanraken bij pijn, verdriet of seksueel contact. Het zou zo mooi zijn als we na alle ellende die we met z'n allen meemaken we elkaar straks weer 'veilig' mogen gaan aanraken gewoon om je sympathie uit te drukken. Blijf tot die tijd je huisdieren knuffelen, raak jezelf aan en als het kan de ander (veilig en verantwoord, want ik wil niet dat je het virus verder verspreid). Wil je tips/adviezen bij zelfmassage, laat het me weten ik deel graag kennis.
De taal van het aanraken mogen we niet verleren, het is bepalend voor ons gevoel van eigenwaarde.
Reactie plaatsen
Reacties